συνεσταλμένως

ΝΜΑ, και συνεσταλμένα Ν

επίρρ. με συστολή, με σεμνότητα και ευπρέπεια (α. «μιλάει πάντα συνεσταλμένα» β. «συνεσταλμένως ζῆν», Πλούτ.)

μσν.-αρχ.

με συντομία, περιληπτικά («συνεσταλμένως μὲν.... ἐμφαντικώτερον δέ», Ιωάνν. Χρυσ.)

αρχ.

γραμμ. με συστολή τής συλλαβής, με βραχύ φωνήεν.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μτχ. παθ. παρακμ. συνεσταλμένος τού συστέλλω].